''Panas'' de Marco Antonio Pani

de Tore Cubeddu

Marco Antonio Pani est unu regista de importu mannu in su tzìnema sardu. Mancari chi no apat firmadu ancora unu longumetràgiu de fiction, ca in totu sos traballos chi at fatu at postu sa chi si narat “cifra stilistica” sua. In custu film curtzu Marco Antonio Pani mustrat una capatzidade ispantosa de contare, mancari in pagu tempus, istòrias de profundidade manna, capatzas de intrare in s'ànima de sos personàgios cun realismu e in su matessi tempus cun delicadesa.

Su contu de sas Panas, est nodida in sa mitologia sarda. Sa cundenna a samunare sos pannos de sos pipios issoro, mortos in sa nàschida, nos ponet ananti de s'arrore, ma Pani li donat una poesia noa, donende finas a sa morte un'estètica, unu òrdine chi portat in sinu sa mesura de sa cultura nostra. Panas, finantziadu dae s'ISRE, no est solu unu film etnogràficu, mancari chi portet a intro elementos caraterìsticos de cussa genia de film; est prus che totu un'òpera de creatzione forte meda, in ue totu cuncurret a pònnere paris unu mosàicu de emotziones mannas e fungudas: sa fotografia, casi iperrealista, sos elementos metafòricos e simbolistas, sa mùsica, etc. Un'àteru aspetu est cussu chi pertocat sa limba.

Sos faeddos sunt pagos. A faeddare sunt prus sas caras e s'espressividade de sos atores/non atores.
“Ora de samunare ti paret?”
“….” (sa Pana firmat su cantu sou)
“A tie so nende” narat su pastore a sa pana, chi, cuada dae sa nèula, si girat a lenu. In cussa iscena s'intensidade de su film lompet a èssere ispantosa e Pani, chi est finas montadore, nos mustrat comente su ritmu, su respiru e totu sos elementos de messinscena, paris fatzant nàschere sa maja de su tzìnema.
Panas est sena dudas una de sas òperas de importu de sa videoteca sarda nostra.

29 dicembre 2014