''Sonetàula'' de Salvatore Mereu

de Tore Cubeddu

Sonetàula, bènnidu a pustis de sos onores tentos dae Mereu cun Ballo a tre passi fiat ispetadu dae totus, sa crìtica, sos sardos. Su contu s'ispirat a su libru de Fiori e nos torrat un'època mitològica de sa terra nostra, cussa de sos bandidos, de s'onore, de òmines chi s'imberghiant in sos montes pro si nche fuire dae sa lege italiana.

Ancora una borta Mereu resultat a pintare unu cuadru pretzisu meda de sa Sardigna, de su tempus chi passat e de sa sotziedade chi mudat. Sonetàula est mortore pro venga e onore, ma non bastat a nde salvare s'ànima. Sa vida de bandidu curret in un'àndala chi non podet èssere cambiada o frimmada. In sa bidda lompet sa currente, finas gràtzias a Giuseppino, àmigu corale de su bandidu, ma onestu, traballadore, amoradu de sa matessi fèmina sua, ma in sa vida reale, cussa atzetada dae sa sotziedade sarda noa. Su modellu de òmine de Sonetàula non balet prus, est anacronìsticu, sos balores suos sunt antigos, sa gente non los cumprendet prus, non los atzetat prus.
Est sa Sardigna de sos annos a pustis de sa gherra, istrinta intre sos modellos de su connotu e una modernidade invadente, in bene e in male, chi nche fiat catzende annos de istòria pro fàghere logu a dinàmicas imbenientes.

Sonetàula est, in s'istòria de su tzìnema sardu, unu kolossal, pro mèdios e pro mannària. Est unu film de importu, chi, finas pro comente tratat su tempus, nos torrat a una dimensione originale. Custu film est una fotografia a s'istòria nostra, unu istrumentu de connoschèntzia, una ventana aberta dae ue nos castiare a intro.
Custa pellìcula non podet mancare in sa videoteca sarda nostra. Sa limba de sa gente est su sardu. Sa limba de s'amministratzione pùblica e de su podere s'italianu. In custu puru su film nos torrat sa realidade de s'istòria de sos sardos e de sa limba issoro.

29 dicembre 2014