Unu dìtziu famosu meda narat ca “In camminu s'acontzat bàrriu”, cheret nàrrere ca si nos ponimus in camminu in una manera e nos sapimus ca no andat bene nos podimus galu assentare, pònnere in conditzione de sighire a andare a in antis in manera diferente. E tando nos tocat, una borta in prus, a chistionare de sa lege pro s'isvilupu de su tzìnema in Sardigna e de s'atuatzione sua.
Custu film, comente finas I morti di Alos de Daniele Atzeni, depet meda a sa letzione artìstica e de vida de Cicitu Màsala. In cust'òpera puru torrant sas boghes de Arasolè, de su deus petròliu, de sos sèberos sena de càbodo chi s'idea de unu progressu sena de fine an betidu in Sardigna in sos annos chimbanta e sessanta.
Sos mortos de Alos est de seguru unu de sos film prus interessantes de sos ùrtimos annos, non solu in Sardigna. Custa pellìcula, chi durat pagu prus de mesora, ponet paris duos elementos chi in s'idea podent èssere cunsiderados contràrios s'unu a s'àteru: su documentàriu e sa fiction, e los intritzat pro nde fàghere un'àtera cosa chi est a mesu tretu intro de sa fantasia e su mundu connotu.